ماء معین

دردوران کودکی والدین کودک بمنزله منابع عقل، خرد وحکمت کودک هستند وبدون تردید اولین جرقه های تفکر وخردورزی درخانواده شکل می گیرد. دختران وپسرانی که تحت تربیت مادرانی قرارمی گیرند که مدبرانه وخردمندانه زندگی می کنند، فهیم واندیشمند خواهندبود؛ چنانکه یکی ازبا ارزش ترین کارها درسیره عملی حضرت زهرا علیها السلام توجه به علم ونشرآن بود.

بحث اخلاص و استمرار
نکته اول؛ در مکتب اسلام یکی از شاخص های مطلوبیت امور، اخلاص است. لذا می توان به آن در امور تربیتی و به ویژه انتقال محبت حضرت(عج) به فرزندان توجه کرد تا از برکات فراوان آن بهره مند شد. در ابتدا به دو روایت در مورد اخلاص توجه کنید؛
1-امام صادق(ع) می فرماید: «لابدَّ للعبدِ مِن خالصِ النّیهِ فی کلِّ حرکهٍ و سکونٍ، اذ لولم یکن بهذا المعنی یکونُ غافلا و الغافلون قد وصفهم اللهُ بقولِه ان هم کالانعامِ بَل هم أضَلَّ سبیلا»(1) بنده باید نیت خود را در هر حرکت و سکونش، خالص کند. در غیر این‌صورت، از غافلان شمرده می شود؛ غافلانی که خداوند آنها را مثل چارپایان، بلکه گمراه تر معرفی کرده است.
2- حضرت علی(ع) می‌فرماید:« العملُ کلُّه هباءاً الّا ما أخلص فیه»؛(2)هر عملی بر باد است، جز مقداری که در آن خلوص نیت باشد.
بنابراین، والدین محترم باید بر اساس این روایات، اخلاص در تربیت را رعایت کنند و هدفشان، افتخار و بالیدن به فرزند خود نزد دیگران یا امور مادی و دنیوی نباشد. اگر هدف و نیت فقط خدا بود و این‌که فرزند امانت الهی است که من وظیفه دارم او را خوب پرورش دهم تا نزد خدا و اولیای او سرافراز باشم، برکات بسیاری در دنیا و آخرت از این فرزند نصیب والدین و جامعه می‌گردد که در روایات به برخی از آنها اشاره شده است؛
نکته دوم؛ بحث استمرار در تربیت دینی و انتقال محبت حضرت(عج) است. کودک باید از کوچکی تا بزرگسالی، محبت حضرت را نوش جان کند و با تمام وجود آن را لمس نماید. همان‌طور که فرزند به غذا احتیاج دارد و والدین بر خود فرض می‌دانند همواره نیازهای جسمی او را برآورده سازند، در امور دینی و محبت اهل‌بیت نیز این باید همیشگی باشد؛ البته این کار در هر سنی به شیوه خاص خود و متناسب با توانایی فرزندان است. شاهد این مدعا که استمرار شرط لازم در امور تربیتی است، افزون بر اعتراف هر صاحب خرد و تجربه‌های فراوان، حقوق متقابل والدین و فرزندان بر یکدیگر است. بر این اساس، هنگامی که فرزند کوچک‌تر است، حق او بر والدین بیشتر است و به مرور زمان که رشد می‌کند و بزرگ‌تر می‌شود، حق والدین بر او بیشتر می‌شود. در هر حال، هر دو بر یکدیگر حق دارند.(منبع: http://amoorohani.com)

اِمام کاظم سلام الله علیه :

«طوبى لِلْمُصْلِحینَ بَیْنَ النّاسِ، اُولئِکَ هُمُ الْمُقَرَّبونَ یَوْمَ الْقیامَةِ؛»

«خوشا به حال اصلاح‏ کنندگان بین مردم، که آنان همان مقرّبان روز قیامت‏ اند.»

تحف العقول، ص 393؛ دانش‏نامه قرآن و حدیث، ج 15، ص   388

آیت الله جوادی آملی:
توفیق زن بیش از مرد است و اگرانسان تنزل کند، حداقل باید بگوید زن همانند مرد است. زیرا ‏تقریباً شش سال قبل از این که مرد، مکلف شود، زن را ذات اقدس اله به حضور پذیرفته است. زن ‏همین که از 9 سالگی گذشت و وارد دهمین سال زندگی‎ ‎شد، خدا او را به حضور می‌پذیرد و با او ‏سخن می‌گوید و روزه را بر او واجب می‌کند، مناجات‌های او را به عنوان دستور مستحب شرعی ‏گوش می‌دهد. آن هنگام که مرد به عنوان یک نوجوان در حال بازی کودکانه است، زن مشغول راز و نیاز ‏و نماز است. شش سال زمینه‏‌سازی کردن، از دوران نوجوانی او را به حضور پذیرفتن، نماز را که ‏عمود دین است بر او واجب کردن، روزه را که سپر دین است و حج را که وفد الی‌اللَّه است و ‏مهمانان در آن سفر به ضیافتگاه خداوند می‌روند، بر زن واجب کردن، اینها همه نشانه آن است که ‏زن برای دریافت فضائل، شایسته‏‌تر از مرد است. و اگر این منطق درست تبیین و اجرا گردد، نتیجتاً ‏معلوم خواهد شد که زن بالاتر از مرد و لااقل همتای مرد است.( منبع:زن درآینه جلال وجمال، صفحات 382-379)