تو می آیی از کوچه های باران
09 آبان 1398 توسط صفیه جعفرپور
ما خود را از منتظران حساب کرده‌ایم و جاى حرفى باقى نگذاشته‌ایم؛ در حالى که حرف‌ها بسیار است و مى‌توانیم خود را دوباره ارزیابى کنیم. لااقل تا این قدر که اگر در متن عدالت و رفاه و حتى آزادى و آگاهى و عرفان نشستیم، آیا انتظارمان برآورده شده و دیگر مهدى را نمى‌خواهیم و انتظار قائم آل محمّد را نداریم؟
تومی آیی، ص 11
