ازخودبپرسیم...
امروزه آنقدر که والدین تلاش می کنند فرزندشان ورزشکارخوبی شود به جنبه های انسانی وی توجه نمی کنند؛ آنقدر که برای خوب صحبت کردن آنها ازخود مایه می گذارند به صداقت وشفافیت گفتارشان اهمیت نمی دهند. آیا باید هدف ما فقط این باشد که فرزندانمان را روانه دانشگاه کنیم یا آنها را برای ” زندگی کردن ” آماده سازیم؟
واقعا می خواهیم دخترمان چه چیزی یاد بگیرد؟البته پرداختن شهریۀ یک کلاس والیبال وشنا وامضا کردن چکهای مدرسۀ غیرانتفاعی بسیارراحت ترازوقت گذاشتن وفکرکردن دربارۀ امورمهمی است که آنها باید درزندگی یاد بگیرند تاشادتر وپویا تر زندگی کنند وبه عنوان یک مادر، دختر، شریک زندگی ، همسر، همکارو ساکنان این سیاره ونیزدرمقام یک پزشک ،مدیر، نویسنده ،آموزگاروغیره تعهد بیشتری داشته باشند وانسان نمونه ای باشند. بدون شک ما نمی خواهیم ارزش تحصیل وآموزشهای کلاسیک رانفی کنیم، اما موفقیت تحصیلی تمام چیزی نیست که به آن نیازداریم. قدم زدن درموزه ودیدن آثارنقاشان بززگ یک چیز است، یادگیری مشاهدۀ غروب آفتاب ازنگاه این هنرمندان چیزی دیگر."منبع: کتاب کلیدهای شناخت ورفتاربا دخترها”